Eerste hulp, ouderenzorg en een biertje

Lieve mensen! Jullie berichtjes en kaartjes hebben me verbaasd en ontroerd! Helemaal geweldig gewoon. Na mijn boekwerk van de vorige keer wordt het weer tijd om een nieuw verhaaltje te schrijven. Ik zal proberen het kort te houden (speciaal voor Feie en Stef) maar ik beloof niks!

Eerste Hulp (Akuten)
Vorige week mocht ik twee dagen mee op de eerste hulp. Ik zag het al helemaal voor me; net zoals ER op tv. Voor degenen die dat niet volgen: spannende situaties, telkens nieuwe ramp-slachtoffers die binnen gereden worden en dokters en verpleegkundigen die heftige prive levens (soms met elkaar) hebben. Dus vol goede moed ging ik er heen. De dienst begon om 14:00 uur tot 22:00, wij zaten op het gedeelte Chirurgie, daarnaast heb je Medicijn en Orthopedie. Orthopedie is voor alle gebroken ledematen en Chirurgie voor ongelukken, steekwonden, trauma's, buikwonden, hechtingen etc. Medicijn is voor al het andere zoals hersenschade, hersenbloedingen, longziektes en hartaanvallen. Net die avond moesten we veel wachten, uiteindelijk twee patienten gezien en wat naalden gezet en bloed afgenomen. Er was een jongetje die op de trampoline een salto maakte, in de lucht controle verloor en kaarsrecht (met het hoofd naar beneden) op de trampo landde. Ze dachten dat hij zijn nek en sleutelbeen gebroken had dus werd hij uiterst voorzichtig gedraaid en uit zijn kleren geknipt. Daarna naar de röntgen, heel spannend allemaal, maar gelukkig viel het mee en had hij niks gebroken. Gemerkt dat vooral bij kinderen de verpleegkundigen erg goed zijn in het communiceren en ze op een leuke manier gerust stellen.

Het team op de eerste hulp (in het Zweeds 'Akuten' genoemd) is heel erg hecht en ook wel een beetje gek. Ze trappen lol en maken grappen maar in stressvolle situaties zijn ze bloedserieus en maken ze geen fouten. Onderling is het net zoals in de serie Scrubs, mega gek maar ook wel heftig. Het zijn de beste maatjes, binnen en buiten de afdeling. Dat zie je op andere afdelingen niet zoveel, men houdt werk en prive strikt gescheiden. De rest van de avond geen enkele patient gehad, dit hadden ze nog nooit meegemaakt! Lucky me... we hoopten voor een auto ongeluk of een hartstilstand (natuurlijk erg fout om op te hopen dus ik hoopte niet heel hard).

De tweede dag had ik meer geluk, in drie kwartier werden 7 patienten met de ambulance binnen gebracht. Van ademhalingsmoeilijkheden (komt veel voor) tot iemand die waarschijnlijk twee dagen in zijn eigen kots en uitwerpselen heeft gelegen. Veel gezien, geprikt en mee staan kijken. In veel situaties kun je als student niets doen, dan moet je aan de kant gaan staan en het aan de professionals overlaten. Heel interessant, alles gaat zo snel, ze schatten het goed in en de coördinator van de eerste hulp regelt zich in het zweet. Heel bijzonder om te zien en echt een geweldig team, als je daar werkt voel je je echt thuis. En dat moet ook wel als je kijkt naar wat je soms meemaakt.

Ouderenzorg in Zweden
Vrijdag ging ik meekijken in de ouderenzorg in een verpleeghuis in Bomhus (een wijk in Gävle). De onderverpleegkundigen doen daar de dagelijkse zorg, er staan er overdag minimaal 3 per 11 bewoners en in de avond 2. Wat een luxe! Daarnaast is er een verpleegkundige verantwoordelijk per 2 groepen van 11. De verpleegkundigen doen de technische handelingen, medicatie en zijn een soort baas, ze houden overzicht en dragen de verantwoordelijkheid. Elke bewoner heeft een appartementje voor zichzelf, jawel mensen een ap-par-te-ment! Een kamer van ongeveer 4 bij 4 met een keukentje en een eigen badkamer. In de appartementjes staan de eigen meubels van de bewoners, op het hoog-laag bed na. Dit maakt de kamers heel persoonlijk, het is ook echt van de bewoners zelf. De (voor)deur is precies zoals die wij hebben, met een brievenbus, een bel en al. Hier ben ik echt heel enthousiast over, dit zorgt ervoor dat de bewoners zich thuis voelen en hun eigen stulpje hebben. Zo blijven ze langer 'bij de tijd'. En wat een rust! De bewoners worden niet standaard elke ochtend gewassen (in het ziekenhuis ook niet), de bewoners bepalen dat zelf. Het kost tijd en is niet altijd nodig, wanneer het nodig is wassen ze natuurlijk wel. Voor ouderen is het vaak zwaar en ze zweten lang niet zoveel als wij dat doen, dan waarom elke dag tijd verspillen aan iets wat de meeste bewoners niet willen? Veel bewoners hebben zich nooit in hun leven elke dag gewassen, een keer in de week misschien, en dat vinden ze prima zo. De rol van de verpleegkundige is hier heel anders, heel delegerend en veel uitdagender maar toch met veel contact met de bewoners. Heel anders en heel leerzaam om te zien. Niet alles hier is perfect natuurlijk wanneer je vergelijkt zie je dat er zoveel veranderd kan worden!

Pakketje
En toen kreeg ik weer een pakketje! Met genoeg chocola om het nog eens 4 maandan vol te houden. Ook twee boeken die ik aan het verslinden ben. En natuurlijk rookworst en Brinta!! Zo gek maar dat heb ik ontzettend gemist. Mmmm echt super!!! Nu sta ik elke morgen met veel plezier op voor mijn bordje Brinta. Bedankt!!!

Biertje
Toen was het tijd voor iets leuks. We zouden gaan bowlen met de buitenlanders maar de banen waren helaas vol. Toen gingen Wigger, Chris (beide Nederlanders) en Jannes een Griek maar een biertje drinken. Met een heerlijk biertje in de hand (voor maar 6 euro!) in een gezellige pub, kletsten we wat bij. In de pub hingen alleen maar oudere mensen rond en zo scheen het in elke kroeg te zijn. De ouderen zijn hier schijnbaar heel actief in het uitgaan en zichzelf klem-zuipen. Je ziet ze 's avonds ladderzat bij de bushalte staan, het zou een van je ouders maar zijn!! Om je kapot te schamen, de meesten lallen, flirten en spugen er op los. God dank voor onze saaie en beleefde oudjes. Daarom gingen we naar Goja, we waren er nog nooit geweest maar het scheen een jongeren plek te zijn. Het was er erg luxe, kroonluchter aan het plafond, luxe bankjes en gratis champagne. Heel leuk! Jannes ging naar een concert dus we hadden een Nederlandse avond, weer ontzettend wennen! En ook erg veel praten (ja ik stond versteld van mezelf ahum). Vrijdag is het studenten avond omdat je met je studentenpas voor 12 uur gratis entree krijgt, zaterdag moet je 23 zijn dus dan valt Goja voor de meesten af. Daarnaast zijn er nog 1 of 2 andere jeugd tenten en dat is het, terwijl Gävle groter is dan Helmond. Schijnbaar wordt er thuis veel gefeest door de jeugd en is de stad van de oudjes. Hier is het trouwens de gewoonte om je helemaal klem te zuipen en kruipend naar huis te gaan. Hier uitgaan is heel leuk maar ik mis toch het gezellige en de bekenden in Zeezicht.

Presentatie Culture Based Care
Omdat ik het onderwerp 'Cultuur in de zorg' heel interessant vind heb ik tijdens een lesdag een presentatie gegeven over Culture Based Care. Echt heel eng! Vooral tegenover ervaren verpleegkundigen en dan ook nog in het Engels. Maar het ging goed en ik was al lang blij dat ik uit mijn woorden kwam. Een hele leerzame ervaring en een hele stap voor mij. Donderdag heb ik deze presentatie opnieuw gegeven en het ging best goed. De rest van de lesdag heb ik alles in het Zweeds gevolgd, ik ben zo trots dat ik het begreep!

Na sneeuw komt zonneschijn
In de afgelopen weken is het gaan sneeuwen, hier aan de kust zie je het niet aankomen en als het gaat sneeuwen gaat het hard. Er lag zo'n 20 cm in twee dagen! Wow dat is gaaf! Maar nadat minstens 10 van die 20 cm in je schoenen zit is het iets minder leuk. Toch blijft het prachtig om te zien, een hele witte wereld. Alsof je in zo'n glazen bol zit die je heen en weer kunt schudden. Nu schijnt de zon weer, de sneeuw is weg en het wordt waarachtig nog lente! Heerlijk!

Evaluatie en bowlen
Inmiddels ook weer mijn evaluatie van de longafdeling gehad. Alles was goed en zelfs beter dan de vorige evaluatie! Ze vertelden me dat als ik niet zou studeren ik meteen bij ze aan de slag kon, dat is een groot compliment voor me. Nu extra hard mijn best doen om hetzelfde resultaat te bereiken op chirurgie, dat valt niet mee. Ook zijn we nog wezen bowlen met de buitenlandse studenten, errug gezellig!

Zweeds en Zweden
Ik geniet van Zweden, dat zeker. Het is een prachtig land met vriendelijke mensen en een heerlijke cultuur (en eten). En de natuur hier brengt zoveel rust, ik geniet ervan om in het ziekenhuis uit de ramen te kijken; overal bos en in de verte zelfs de zee.
Hier verpleegkundige zijn lijkt me helemaal super, niet 'moeten' werken maar willen werken. Hier wil ik zeker een keer terug komen, al is het alleen maar voor vakantie. Het Zweeds wordt me ook meer eigen hoewel het praten lastig blijft, toch gaat het steeds beter. Het is ontzettend leuk om een nieuwe taal te leren, vooral wanneer iedereen zo behulpzaam is. De patienten merken dat ik niet uit Zweden kom maar ze begrijpen me en ik begrijp het meeste van de patient. Een patient vroeg me laatst of ik uit Noorwegen kwam en dat is een super compliment!! Noors en Zweeds is namelijk zoals Nederlands en Belgisch, dezelfde woorden maar met een ander dialect. Ik ben al lang blij dat hij me niet voor een Duitser aanzag haha.

En nu
Gisteren ben ik begonnen op chirurgie, ik mag zelfs operaties gaan zien! Hopelijk val ik niet flauw. Het is een erg hectische afdeling met tot dusver veel wondzorg. Heel technisch maar ook heel interessant.

Mijn ticket is geboekt en ik land vrijdag 2 mei op Eindhoven. Heel dubbel, het is hier geweldig en ik heb het ontzettend naar mijn zin (vooral nu het einde in zicht komt) maar toch wil ik ook wel weer naar huis. Ik ben benieuwd hoe het dadelijk thuis is. Het eerste wat ik doe is iedereen knuffelen, een frikandel speciaal eten en grandioos uitgaan! En..... Maaike en Sarah komen me in de laatste week opzoeken!! En dan reizen we samen naar huis! Dat vind ik echt helemaal super!! En het komt me heel goed aangezien ik bijna 15 kg te veel aan bagage heb, dat verdelen we dan een beetje!

De tijd gaat veel te snel, wat is het hier grandioos en wat leer ik veel. Ik kijk er naar uit om weer naar huis te gaan maar voor die tijd ga ik nog heel erg genieten!

Liefs, Noortje

p.s. Sorry Feie en Stef! ^^
Foto's van wat sneeuw, het bowlen en bos: http://noortje-lammers.magix.net/