Ambulance, Londen en st Patricksday!

Het heeft even geduurd maar hier is een nieuw bericht uit het witte Zweden. Ik heb dan ook heel wat te vertellen. Super mega bedankt voor al jullie berichtjes, kaarten en krabbels. Het is geweldig om te lezen en geeft heel erg veel steun.

Stage Longafdeling
Stage gaat zijn gangetje, ik herhaal veel en kan nu meer dan ik ooit had durven dromen. Ik loop mee met de 'sprut akut' (spuit akuut), dat is een verpleegkundige die alle technische handelingen op de afdeling uitvoerd en dat ben ik dan (onder begeleiding). Ik mix verschillende soorten antibiotica, geef deze, geef medicatie via infuus en (subcutane) injecties, neem bloedproeven en speciale bacteriele bloedproeven. Super technisch en supergaaf. Ze geloven hier dat ik genoeg heb laten zien dat ik met mensen om kan gaan dus dat laat ruimte over voor heel het technische gedeelte. Ik loop nogal wat stage uren maar daarmee versnel ik de boel en ik houd er wel van om hard te werken. Ook al mis ik soms de leuke dingen, hier probeer ik zoveel mogelijk tijd voor vrij te krijgen want feesten hoort er ook bij! Hoewel ik hier gigantisch veel leer en me prima vermaak kijk ik er toch wel weer naar uit om naar huis te gaan. Maar tot die tijd: mega veel zien en nog meer leren!

Omdat ik een echte Lammers ben kan ik het Lammers weekend begin mei natuurlijk niet missen, ik heb daarom alles wat versnelt en ik probeer vrijdag 2 mei of uiterlijk 3 mei naar huis te komen. Dat is nog maar 6 weken, de tijd gaat zo snel!

Nuklear Lab
Vorige week ben ik een dagje wezen kijken bij het Nuklear Lab van het ziekenhuis. Nu zul je denken: Wat is dat nu weer? Een soort Tsjernobil? Het antwoord is: Ja.
Nou ja een beetje dan. Mensen komen daar voor röntgen foto's, CAT scans e.d. Hier worden dus foto's gemaakt van het skelet, de nieren, de schildklier, de hersenen, het hart of de longen. Wat anders is als bij normale röntgenfoto's is dat de patienten een radio-actief stofje ingespoten krijgen zodat de foto's beter worden dan bij een normale röntgenfoto. De patienten zijn dus een tijdje radio-actief. Ze krijgen geen extra oog of enge tentakels en ze stralen ook niet groenig. Maar het personeel draagt wel een speciaal pak dat hun beschermd tegen de straling. Wanneer je zwanger bent mag je er ook niet werken. De patienten komen binnen, ontspannen in een donkere kamer, krijgen een radio-actieve spuit, gaan in de röntgenkamer en mogen weer naar huis, dit alles kost ongeveer 1 tot 2 uur. En wat heb je nu aan een Nuklear lab? Nou je kunt heel veel op de foto's zien! Bijvoorbeeld Alzheimer in de hersenen, uitzaaiingen in het skelet en de doorbloeding van het hart. Dit zijn niet altijd leuke dingen om te zien maar het personeel daar mag niets zeggen over de diagnose, dat moet de dokter doen. Het interessante van dit lab is dat het een beetje verborgen zit, achter de schermen van het ziekenhuis, terwijl het toch een belangrijk deel is van het stellen van een diagnose. Als personeel moet je veel wachten, een scan kan soms wel 2 uur duren, er moet altijd iemand bij blijven natuurlijk om de monitor en de patient in de gaten te houden en dat maakt het wachten lang. Toch was het een interessant dagje, iedereen was erg aardig en het feit dat ik een 'buitenlandse' student ben maakt me extra interessant. Ik denk niet dat een Zweedse student zoveel ziet en discussies voert als ik. Lucky me!

Ambulance
Jaaaaa ik mocht een dag mee met de ambulance! Ik bereide me al voor op gigantische auto ongelukken, hartaanvallen, afgescheurde ledematen en dat soort ER materiaal. De dag begon met het omkleden, gave kleding aan en verzamelen in een gezellige samenkomstkamer. De dagdienst werkt van half 8 tot 6 uur, behoorlijk lang dus maar het meeste van die tijd moet je wachten op een bel. Overdag rijden er 4 ambulances en 1 ambulance voor ziekenvervoer. Per ambulance zijn er twee verpleegkundigen. De codes die binnenkomen zijn 1-2-3 of 4, 4 betekent ziekentransport, 3 betekent ziekenvervoer met iets ziekere patienten, 2 betekent iets dringender (gas erop maar verder niets bijzonders) en code 1 betekent met loeiende sirenes en flink gas erop naar de patient toe. Van half 8 tot 2 hebben we geen enkele bel gehad, en het wachten duurt erg lang. Ze vertelden me dat er meestal toch wel meer te doen was, wat een pech. In het begin zoek je dingen om te doen maar er is niks, er zijn geen patienten, dus ga je tv kijken, een dutje doen of iets dergelijks. Toen we even een boodschap gingen doen met de ambulance (dan zie je iedereen kijken: wat is er aan de hand? Waar, waar?!) kregen we een bel, een code 2. Dat was een man met een beroerte dus wij er met flink wat gas erop naartoe. Uiteindelijk bleek het een nogal verwarde man met veel ziektes maar geen beroerte, het werd een code 3 en we hebben hem naar de eerste hulp gebracht. Toen zette het wachten zich voort. En toen.... code 1!! Dus wij rennen naar de ambulance en rijden er met loeiende sirenes heen. Taduuutaduuuu! Je kunt veel zeggen over de ambulance maar wanneer de sirenes aangaan is dat echt mega rete gaaf!! De adrenaline giert door je lichaam en het is fantastisch om te zien hoe alle andere weggebruikers de berm induiken zodat jij erdoor kan. Dit keer was het een vrouw die onwel was geworden in de bus, ik dacht meteen aan reanimeren, spannend! De vrouw was bij kennis toen we aankwamen en bleek nogal wat gedronken te hebben (maar ja dat weet je niet als je iemand bewusteloos vind om 3 uur op een donderdagmiddag). Dus ook deze mevrouw voor de zekerheid naar de eerste hulp vervoerd. Eenmaal daar kregen we weer een bel, code 1!! Wahaaaa daar gingen we weer! Sirenes aan en gas erop! Sommige automobilisten raken helemaal in paniek van de sirenes, dat zie je, en dan gaan de extra toeters en bellen aan (zoals de firetrucks in Amerika toereren, zo'n soort geluid). Arme mensen, maar goed het gaat om levens dus ze moeten wel! Dit keer een hartpatiente met pijn op de borst die uitstraalde naar haar armen (vaak een teken dat de persoon een hartaanval krijgt). Maar ook dit keer was het loos alarm, mevrouw had wat gegeten dat vast was komen te zitten en de pijn veroorzaakte. Toch was het in dit geval: beter een keer teveel bellen dan te weinig. En dat was mijn dagje op de ambulance. Geweldig om een keer mee te maken. De vrijheid en variatie in patienten spreekt me erg aan maar al het wachten wat minder. Het is ook best lastig om in een wiebelende auto met overal draden alle metingen te doen. En dat zijn dan nog alleen maar de bloeddruk, saturatie en temperatuurmetingen. Om er dan ook nog een spuit in te zetten, zuurstof aan te sluiten of iemand te reanimeren lijkt me helemaal lastig. Wel heb ik heel veel respect voor deze mensen, zij zijn degenen die weten wat ze moeten doen in extreem acute situaties en levens redden. Mega gaaf om een keer mee te maken!

Weekendje Londen
Jawel dames en heren, Noortje heeft de wereldstad Londen bezocht! Christian kreeg het kado van zijn ouders voor zijn 25e verjaardag en mazzelaar als ik ben mocht ik (natuurlijk) ook mee. Dus op vrijdagochtend naar het vliegveld, rond half 10 waren we in Londen. Toen moesten we met de ondergrondse naar Londen stad, dat op zich was al een avontuur. Het subway (ondergrondse) systeem is in principe vrij simpel maar het duurt even voordat je alles snapt. Ik merkte ook vrij snel dat de Londenaren niet lopen maar rennen, het zijn stuk voor stuk professionele snelwandelaars. En dat terwijl er om de 2 of 3 minuten een ondergrondse vertrekt, snap jij 't?

Gelukkig was het droog en eenmaal in de stad zag het zwart van de toeristen, iedereen zie je overal foto's van maken en iedereen vraagt aan iedereen: 'Can you please take a picture?'. Om wakker te worden hebben we wat gedronken en gegeten bij Starbucks, erg leuk, maar het is vooral het merk wat het bijzonder maakt want het eten en drinken is niet veel soeps (vond ik). Hierna zijn we meteen naar het Imperial War Museum gegaan. Dit was een erg mooi en diepgaand museum met verhalen over verschillende oorlogen en weinig metaal. Zeker de moeite waard voor als je geinteresseerd bent in de persoonlijke verhalen, bijvoorbeeld hoe het was voor de kinderen in Londen die naar het platteland gestuurd werden gedurende W.O II. Er waren ook veel scholen op bezoek. Ik ben altijd tegen schooluniformen geweest maar ik moet toegeven: het ziet er toch wel heel schattig uit.

Hierna was de Big Ben en House of Parliament aan de buurt. En tja, het is een mooie grote toren en leuk om te zien. Net als op tv en overal mensen die ermee op de foto gaan. Dat is wel het mindere van Londen, alles is al gezien en gefotografeerd, iedereen gaat er voor dezelfde dingen heen. Haha en toch wil ik het ook zien! Toen in Londen Eye geweest (het grote reuzenrad vlakbij de Big Ben), voor maar 20 pond ga je een keer rond in een glazen cocon. Het is hoog, het was mistig, iedereen verdringd zich voor de ramen en ja het uitzicht was mooi. Maar om voor die 10 minuutjes nu 20 pond neer te leggen? Het was het helaas de moeite niet waard!

Om even bij te komen van onze spannende vogelvlucht besloot ik een echte Engelse hotdog te eten om me daarna te realiseren dat ik hier helemaal niet van houd. Toen op weg naar het hotel wat klein, maar wel schoon en gezellig was. Het ligt in een drukke winkelstraat met overal cafeetjes, souvenierwinkels en noem maar op. Ik geloof niet dat ik in die straat veel Engels gehoord heb, wel veel Zweeds en zelfs ook Nederlands! En natuurlijk veel Chinees en Japans, die trokken in grote groepen voorbij. In de avond aten we in een super gezellige pub, heerlijk sfeertje met rugby op tv, een biertje en veel oude mannen die de tv toeschreeuwden. 'Bloody move those feet mate! You ain't got 'm for nuttin'!' Schitterend!

De tweede dag begonnen we met een heerlijk ontbijtje met een croissant, tja het is een budget hotel dus het echte Engelse ontbijt het ik helaas moeten missen. Weer een ondergrondse kaartje voor een dag gekocht (maar 5 pond) en op weg naar de Tower of London. Ik was werkelijk waar in de veronderstelling dat deze Tower of London een toren was, niet dus. Het is een groot kasteel met verschillende torentjes en de London Bridge op de achtergrond. Zo'n groot kasteel kun je haast niet missen maar omdat ik een grote toren verwachtte keek ik er overheen, na een paar minuten had ik het gelukkig toch nog door. We kregen een rondleiding van een van de wachters, erg grappig en leuk, een monarchi heeft toch wel wat. De Tower of London is giga groot en zeker de moeite waard, wat een geschiedenis. Ze hebben er ook de kroonjuwelen liggen waar je (helaas) geen foto's van mag maken. Ik heb altijd getwijfeld of ik wel verpleegkundige wil worden maar nu weet ik het zeker; ik wordt koningin. Wat een pracht en praal! Na de rondleiding 'Fish and Chips' gegeten, ze zeggen dat het typisch Engels is maar ik vond het meer gefrituurde vis en Belgische frieten, ik begin het overgewicht probleem van Engelse mensen nu iets beter te begrijpen. En weet je dat wanneer je iets op tv ziet het zo groot lijkt en dat het dan in het echt heel klein is? Nou dat geldt niet voor de London Bridge, nondeju wat een groot gevaarte! Heel indrukwekkend.

Daarna over de London Bridge naar de London Dungeon gelopen, dit is een soort griezelhuis met acteurs. Er stond helaas een hele lange rij maar ja je bent maar een keer in Londen! Dus wij wachten. En wachten. En na een uur waren we op ongeveer de helft. Gelukkig was er een groep die gereserveerd had waarvan er mensen uitgevallen waren, deze mogen er via de zij ingang in. Ze nodigden ons uit en dus wij sloten ons hierbij aan en mochten er uiteindelijk vrij snel in (ik voelde me wel een beetje schuldig voor de andere wachtenden maar ach!). Ook betaalden we 'maar' 12 pond ipv 19 pond. Wat me opviel was dat er veel Engelse gezinnen in de rij stonden, soms met kinderen die de fiep nog inhadden! Ja goh leuk, neem je kind mee naar een griezelhuis, weet je in ieder geval zeker dat ze nooit meer kunnen slapen en voor de rest van hun leven getraumatiseerd zijn. Eenmaal binnen vond ik het wat tegenvallen, er waren te veel mensen en het 'eng' gehalte vond ik wel meevallen. Ik had waarschijnlijk te hoge verwachtingen. Wel mooie special effects en goede acteurs.

In Londen moet je natuurlijk wel even op bezoek bij de koningin, ze zou beledigd zijn als ik dat niet deed. Dus wij naar Buckingham Palace. Jammer, ze was niet thuis dus ik heb een berichtje achtergelaten. Dit paleis was mooi om te zien, een rondleiding hebben we maar laten zitten aangezien een rondleiding 2 tot 2 en een half uur duurt. We waren er maar 2 dagen en zo erg ben ik nu ook weer niet in koningin Betje geinteresseerd. En als ik prins William wil ontmoeten komt hij vast wel naar mij toe. Na laaaaang lopen kwamen we bij Harrods. Mijn droom! Wat miste ik mijn vriendinnetjes toen we er binnenstapte. Wow wat een luxe, en wat een hoop toeristen, en zelfs een hoop mensen die er iets kopen! Het was er zo groot dat ik niet wist waar ik moest beginnen, op elke verdieping heb je zelfs 2 restaurantjes en een zo'n verdieping is te vergelijken met een hele (vroegere) Helmondse V&D. Het personeel is erg aardig en behulpzaam, zelfs naar ons (de gierige goedkope toeristen) toe. Ik heb er een hele mooie plasticachtige tas gekocht. In Nederland zou het ding nog geen 5 euro kosten maar omdat er Harrods op staat koste het me 20 pond. Het was er prachtig, een shopaholics droom. En ik weet zeker: als ik miljonair word ga ik er zeker gigantisch shoppen! Dat is dus een kwestie van tijd, ahum.

Zondag was het alweer tijd om in te pakken en weg te wezen, dit keer ons 'uitgebreide' ontbijt maar overgeslagen en wafels in een straattentje gekocht. De straten in Londen zijn altijd overvol, ik heb er een aantal ambulances zien rondrijden maar het is haast onmogelijk om er doorheen te komen. En dat de Engelsen links rijden is even wennen, maar bij elke overgang staat er met witte verf op de weg welke kant je op moet kijken dus 'Look left' of 'Look right'. Toch wel slim van die Engelsen ;) of misschien gebeurden er te veel ongelukken met de 'domme' toeristen.

De reis verliep verder soepel, we hebben geluk gehad met het weer want zaterdag avond en zondag goot het eruit. Eenmaal op de terugvlucht dacht ik bij mezelf: 'Oh wat zou ik nu veel overhebben voor een frikandel speciaal!! Of een kroket, op brood met mosterd. Of een kop erwtensoep van ons mam, boerenkool met worst, zuurkoolschotel of gewoon een frietje met. Mmmmm.' Toen ik merkte dat ik begon te kwijlen hield ik maar op met denken en ben ik gaan slapen. Nog een paar maandjes en dan kan ik me weer volstauwen! Wat een avontuur en wat een wereldstad, echt de moeite waard ook al hebben we dan erg veel geld uitgegeven hehe... iets minder leuk. Een topweekend!

st Patricksday
Maandagavond was het st Patricksday! Alles in het groen dus, een feest waar ik al weken naar uitkeek. Dit werd gehouden bij de Canadese meiden en alles moest in het groen. Nu draag ik op stage verschillende kleuren maar geen groen maar op andere afdelingen hebben ze wel groene kleding. Ik heb gesmeekt om deze te mogen lenen en het mocht! Wat zag ik er gaaf en groen uit! Het feestje werd druk bezocht door veel verschillende nationaliteiten, ook een paar Nederlanders kwamen dus ik heb weer heerlijk Nederlands kunnen praten. Ik merk soms dat ik de woorden in het Nederlands niet weet maar wel in het Zweeds en dat het lijkt of ik een knoop in mijn tong heb. Dat wordt dus flink oefenen als ik weer terug ben ;) We begonnen de avond met een drankspel, hilarisch omdat sommigen de regels niet snappen vanwege het taalverschil. Later op de avond ging het dak eraf en brachten de Canadezen het feest flink op gang door iedereen de dansvloer op te slepen. Wat een mafketels! Maar wel echt supergaaf en gezellig. Na de opmerking: 'Hey Vanessa je lijkt zo wel op een piraat!' is het idee voor een piratenfeest geboren. Dus ook hier kijk ik ontzettend naar uit.

Sneeuwstorm?
De vogeltjes floten, de zon scheen, de lucht was blauw, oftewel het was heerlijk lenteweer de afgelopen paar weken. Tot ik gistermiddag naar buiten keek; een sneeuwstorm! Wat? Is het niet zowat eind maart? Mijn jaargetijde klok zegt dat het maart is, dus lente, dus bijna zomer, zon, bloemetjes die uitkomen etc. Maar buiten zie ik sneeuw! Heel raar. Erg mooi maar nu ben ik toch wel weer toe aan een heerlijke warme (Nederlandse?) zomer.

Plannen voor nu
Komende week ga ik 2 of 3 dagen mee op de eerste hulp en het is de bedoeling dat ik daar heel veel ga zien en heel veel ga prikken. Misschien zelfs taferelen zoals op tv! Omdat mijn laatste stage in de ouderenzorg was leek het me erg leuk om een Zweedse ouderen afdeling te zien zodat ik kan vergelijken. Nu is er in de buurt een innovatie afdeling voor ouderen die ik samen met mijn begeleidster ga bezoeken. Het principe is dat zelfs wanneer de ouderen geen keus hebben (waar ze verblijven, vrijheden e.d) ze toch keuzes krijgen. Het is een heel nieuw project en lijkt erg aan te slaan, ik ben erg benieuwd.
De Zweden lijken gek op Pasen te zijn, vanavond schijnen er verklede kinderen langs de deuren te gaan voor snoep en volgens het verhaal vliegen ze daarna (op hun bezemstelen) naar een eiland. Ik zie nogal wat overeenkomsten met Halloween en absoluut geen overeenkomst met het christelijk geloof maar ach, pasen betekent chocola! Dus ik houd van pasen.

Na heel veel te hebben gewerkt heb ik dit weekend weer een keertje vrij. Oh wat ga ik uitslapen! Oh tjee wat een verhaal, niet normaal meer. Ik zal het wat proberen in te korten de volgende keer maar ik heb ook zoveel meegemaakt de afgelopen twee weken! En ja Sarah je vroeg erom, be careful what you wish for ;)

En weer superbedankt voor al jullie berichtjes, geweldig om zoveel liefs te lezen!! Ik houd jullie op de hoogte (en probeer de verhalen wat in te korten haha) en ik kijk er naar uit om jullie weer te zien over 6 weken!!

Heeeeel veel liefs en kramar, Noortje

Heb je even? Bekijk de foto's op: http://noortje-lammers.magix.net/