Stage is begonnen!!

Hej hej allemaal,

Afgelopen week begon mijn stage echt. Dinsdag begon mijn dienst om half 2. Wat me opviel was dat het een heerlijk rustige afdeling was. En nee niet omdat alle patienten overleden waren maar omdat je hier o.a. met meer personeel staat. Toevallig was het in geen 6 maanden zo rustig geweest als deze week. Een indruk van een gewone stagedag: beginnen om 6:45 of half 2 met een kop koffie om de patienten door te spreken. De patienten worden dan per 2tal verdeelt. Meestal krijgt een 2tal tussen de 4-6 patienten. In de ochtend sta je met 6 man en in de avond met 4. Ik sta boventallig, echt helemaal extra! Heerlijk is dat, om geen goedkoop werkpaard te zijn. Ik heet hier trouwens Nora omdat Noortje te moeilijk is voor de (voornamelijk oudere) patienten. Ik probeer zoveel mogelijk Zweeds te praten en te leren, dan kan ik beter communiceren met de patienten en dat doe ik het liefst. Ze waarderen het enorm (dan hoor je: Vad bra!!! Wat goed!!) en ik hoop snel wat vloeiender Zweeds te spreken, verstaan lukt nu vrij redelijk. Alleen als ik thuis kom na een lange dag tolt mijn hoofd van al dat Zweeds en Engels, Nederlands blijft toch echt mijn lievelingstaal!

In de ochtend help je de patienten met wat ze nodig hebben maar de meesten kunnen alles nog zelf. Op deze afdeling zijn alleen maar HBO verpleegkundigen en een voedingsassistent wat erg veel rust breng: iedereen doet alles. Inclusief de bedden opmaken, eten opruimen, de keuken schoonmaken etc. Na een uur of 2 werken heb je Fika, dat is wat drinken en wat eten op z'n Zweeds. Vergeleken met Nederland Fika-en ze hier de hele dag! 's Middags eet iedereen warm, dan heb je pauze, dan weer Fika en dan naar huis. Heerlijk rustig, geen gestress en vooral veel zien. Aan het einde van de week hadden we een probleem, we hadden maar 12 (normaal 20) patienten!! Maar wie weet dat het volgende week drukker wordt.

Het ziekenhuis is gigantisch groot en ondergronds verbonden met gangen. Je kunt hier goed verdwalen. Ik ben de gangen al een keer op mijn stepje doorgegaan, een heel raar gevoel om zo als zuster door de gangen te crossen.

De begleiding is tot nu toe super en de collega's zijn ook heel aardig. We hadden het er tijdens een Fika over dat ik bloed wilde leren prikken, de anderen rolden massaal hun mouwen op om te kijken wie de beste aderen had om te prikken. Ze boden zich massaal aan om proefpersoon te zijn! Echt super, ik voel me op mijn gemak en kan alles vragen. Geen vraag is te gek en iedereen is erg behulpzaam. In deze week heb ik heel erg veel gezien en ik ga heel veel leren. Ik heb zelfs al bloed aangesloten op een port-a-cat en medicatie klaargemaakt! Geen gezeik, gewoon doen, geen eindeloze verslagen meer maar gewoon dingen ondernemen. Dat geeft me wel vertrouwen.

Deze week was toch ook wel heftig, veel indrukken gekregen. En ook realiseer ik me dat kanker niemand overslaat, dat merk je op de afdeling erg goed. De hoop en de wilskracht om beter te worden verbaast me en ik heb ontzettend veel respect voor alle patienten hier. Onderling heerst er rust, het is nu eenmaal zo, ze hebben kanker en gaan door. De verhalen van de mensen hier ontroeren me, hoeveel tegenslag sommigen gehad hebben en hoeveel pech en dan toch elke ochtend lachend opstaan. In de afgelopen week heb ik een patient langzaam zien sterven maar toen ze overleden was was het ook goed. Dat klinkt heel raar maar ze was heel erg ziek en had veel pijn. Daarnaast is de dankbaarheid van de patienten groot en de aandacht van de verpleegkundigen voor de patienten is oprecht. Aan het eind van de week kreeg ik een dikke knuffel van een patient, ze bedankte me voor alle goede zorgen en ze had een kleinkind dat ook Nora heette. Ze ging haar alles vertellen over hoe goed Nora uit het ziekenhuis voor haar gezorgd had. Daar doe je het voor, echt waar!!

Gisteren ben ik naar het exchange student feest gegaan in Sätra. Echt superleuk, iedereen praatte Engels en had zich leuk versiert. Het thema was All around the Universe. Een Duitser had zich in kartonnen dozen gekleed met zilverfolie en zo had je nog een Triton (had het thema niet begrepen)en een zwart gat rondlopen. Het was er erg gezellig en er waren zelfs 3 Nederlandse jongens!! Eindelijk weer Nederlands kunnen praten, heeeeeeeeerlijk was dat. Er komen als het goed is nog 12 Nederlandse studenten deze maand. Hopelijk hebben we binnenkort weer een feestje! Ik hoop binnenkort wat foto's te bemachtigen van het feestje!

Komende week gaan we bekijken wat ik allemaal kan gaan leren. Ook heb ik dinsdag een bustour met de buitenlandse studenten en vrijdag komt Renee op bezoek, super leuk is dat!! Bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Ik houd jullie op de hoogte!!!

Veel liefs, Noortje

Wist je dat:
- de Zweden hun schoenen overal uitdoen? In de trein, op school, binnen in huis en zelfs in de bios!
- een zebrapad in Zweden ook echt betekent dat je voorrang hebt? Geen enkele automobilist die doorrijd of gaat lopen gassen, ze wachten netjes zelfs als het voor jou rood is
- de zon hier rond 3 uur ondergaat en dat het rond 4 uur donker is?
- ze hier vanalles in tubes verkopen? Ham, kaas, kaviaar, tonijn, zalm, leverworst, noem maar op
- Fika hier heeeeeeeel gewoon is?
- je elke ochtend je eigen (kleur) uniform uit mag kiezen? Zo is er rood, blauw en wit
- het echt waar is dat je de meeste warmte via je hoofd verliest en dat je dit merkt wanneer je om 6 uur in de ochtend een kwartier bij de bushalte staat te wachten? (lang leve mijn oorklep muts!)
- er op de afdeling 4 mensen werken die Britt heten? (Britta, Britt-Inger, Britt-Marie en Maj-Britt)
- de Zweden verrekte milieubewust zijn en dat ze werkelijk waar aaalles scheiden?
- de Zweden zelfs berekenen hoeveel ml/dl brandstof je ontbijt kost? (om het bij jou te krijgen)
- de Zweden onder 'groente' komkommer en tomaat verstaan?
- in Zweden verdieping 4 de begane grond is en in het gebouw waar ik stage loop de kelder verdieping 3 is?
- dat je jezelf flink kunt snijden wanneer je een glazen ampul openmaakt
- ik heel erg blij was dat er in deze ampul geen morfine zat