Alla hjärtansdag en dag Oncologie

God dag! (Goeiendag!)

Het wordt weer eens tijd om jullie in het zonnige Nederland wat te laten horen vanuit het koude Zweden. Wat gaat de tijd snel, alweer dik een maand voorbij! In de tussentijd ben ik druk bezig geweest en heb ik me prima vermaakt.

Etentje stadshuis
Afgelopen woensdag was er een etentje voor de buitenlandse studenten in het stadshuis, het was gratis dus daar zeg ik geen nee tegen! Het stadshuis is een oud gebouw van rond 1800 met prachtige zalen en authentieke meubels (kreeg een beetje het idee dat ze probeerden om ons een extra goede indruk te geven haha). We kregen eerst wat informatie over Gävle. Gävle is bekend om het ijshockeyteam en het voetbalteam dat ze hebben, veel kunst, hun koffie Gevalia (betekent Gävle in het latijn) en Gävle is de grootste automaker van de wereld. Het maakt namelijk snoep autootjes. En natuurlijk is er de wereldberoemde geit van hooi, wel 30 meter hoog die ze in november opzetten. Ze zijn hier erg trots op maar ik ken werkelijk waar niemand die ooit van het ding gehoord heeft. Dit opzetten doen ze al 40 jaar en al die jaren proberen mensen het ding af te branden (dit mag niet!). De bevolking wedt of ie wel of niet brandt en wanneer. Tot nu toe issie 32 keer afgebrand. De laatste keer was 2 jaar geleden, een Amerikaan verkleed als kerstman kwam met brandende pijlen en schoot het ding in de hens. Geweldig toch?!! De geit wordt bewaakt, dag en nacht, door bewakers en er staat een hek omheen. Helaas wordt de geit begin januari afgebroken anders had ik vast wel een poging gewaagt. Maar goed, het etentje, na de info kregen we een test van maar liefst 4 hele moeilijke vragen (ahum), uit de winnaars werd werden er twee geloot die een ijshockeykaartje kregen. Het scheen dat veel mensen uit bepaalde landen (ik noem geen namen) totaal niet wisten waar Gävle ligt! Wat een giller. Daarna kregen we een bord typisch Zweeds eten (iedereen was wat teleurgesteld dat het geen All you can eat buffet was). Een soort kaas-room-aardappelding, een quishe of hoe je dat ook schrijft, kip, zalm, aardappelsalade en een rare olijf. Best lekker! Er was ook een nieuwe groep Nederlanders aangekomen, ongeveer 12 man, ze komen van de uni Maastricht en blijven maar 2 maanden. Wel leuk om ze te ontmoeten, ze wisten niet dat er nog een Nederlander was dus ze moesten even nadenken toen ze m'n naam hoorden. 'Verrek! Jij bent Nederlands!' Het was heel gezellig, daarna nog een Valentijnsfeestje maar niet voor mij want ik moest er weer om kwart over 5 uit.

Alla hjärtansdag
Valentijnsdag! Jawel de Zweden hier zijn er gek op, je betaald ongeveer 2,50 euro voor een roos van waardeloze kwaliteit en iedereen is lief voor elkaar. De stoere jongens met petjes, bontjassen en grote sneakers lopen met grote bossen rozen rond voor de vriendinnetjes. Zo lief, zo stoer, zo onder de plak, geweldig! Zelf wat gebakjes uitgewisseld mmmm altijd lekker.

Supriseparty
Vrijdagavond was er een supriseparty voor een van de Canadezen die 25 werd. Ik kwam eerder om Vanessa (een Canadese) te helpen en heb een groot Happy Birthday bord gemaakt. Daarna, onder het genot van een biertje, meegeholpen met de taart (tja iemand moet toch de lepels schoonlikken?). Het was op korte termijn geregeld dus we hadden geen idee wie er zouden komen, gelukkig liep het goed vol. Toen gingen de lichten uit en moesten we wachten, erg maf! In het donker gezellig met een ander Canadees meisje zitten kletsen, ze is hier samen met haar vriend en gaat over 2 maanden, na hier 2 jaar te zijn geweest, weer naar huis. Het viel me op hoe gemakkelijk alle Canadezen praten, hoe spontaan ze zijn en hoe snel het praten gaat. Mandi (de jarige) werd met een smoesje naar het appartement gelokt, iedereen stil... Suprise!!!!! Haha ze was echt verrast! De lampen gingen aan en daar stonden we dan, een stel Canadezen, Belgen, Duitsers, Spanjaarden, Australiers, Portugezen, Chinezen en een Nederlandse tegen de muren. 'Tja en wat nu?' leek iedereen te denken. Wat moet je doen na de 'suprise'?? Er werd heerlijke taart gegeten en het werd al snel gezellig. Nog leuk met een halve Duitser (studeert in Nederland maar is Duits) en het Canadese koppel gepraat. Daarna op de fiets naar de stad, ik bood aan om te rijden. Dit is werkelijk waar de engste fiets die ik ooit gezien heb. Het stuur was te laag en zat los, de wielen hadden slagen, de remmen deden het soms, het fietspad ging heuvel op en af en er lag ijs op het pad. Een perfecte gelegenheid om gruwelijk op je gezicht te gaan. En ik had Vanessa achterop, toch wel knap dat ik redelijk overeind bleef. Onderweg gingen ze zingen, jawel mensen de Canadezen zongen uit volle borst het ene na het andere nummer. Ik lag helemaal in een deuk, mafketels! Weer wat over cultuur geleerd. 17 maart is er weer een feestje, st Patricksday (een Iers feest waarbij alles groen is) en dat is op een maandag dus dat wordt leuk!

Toch raar die Zweden
Het klinkt raar maar de Zweden hier zijn moeilijk om mee te praten, absoluuuuuuut geen diepgang. Geen sterke verhalen, grapjes of alledaags gepraat. Het blijft zo oppervlakkig terwijl ik echt probeer om een gesprek op gang te brengen. Veel Zweden zijn al vrienden van elkaar sinds de kleuterschool (letterlijk) en alledaags geklets doen ze niet met vreemden. Ze zijn aardig en beleefd, dat wel, maar verder dan 'is je stage leuk?' komt het niet. En dan heb je dus de Canadezen... een spraakwaterval! Heerlijk om zo lekker over alledaagse dingen te ouwehoeren. En dat deden we dus, het scheelt dat mijn Engels voldoende is, ze hoeven niet langzaam te praten of 'slang' te vermijden en ik houd wel van snel praten. En dan die Duitsers, ik probeer niet te generaliseren maar die zijn zo slecht in Engels. Ze klinken een beetje zoals de 3 varkentjes in Shrek. Maar goed, iedereen moet leren! En wat is dan beter dan naar een land te gaan waarvan je de taal niet spreekt en dat met een grote groep zodat je nooit engels (kunt en) hoeft te praten? :P

Pakketje
En toen kreeg ik een pakketje van mijn allerliefste familie. Ze vonden dat ik er wat pips uitzag en hebben me 5 dozen chocola (Chocolait Chips jawel) en zowat 10 zakjes chips gestuurd! Heerlijk en goed voor... mijn hart? Misschien niet maar wel hartverwarmend! Bedankt ook voor jullie kaartjes! ;) Die zijn altijd welkom!

Jag kan prata bra svenska nu!
Ja zeker dames en heren, ik praat nu vrij redelijk Zweeds. Mensen zijn onder de indruk en vragen me hoelang ik hier al ben en of ik hier woon. Wanneer ik uitleg dat ik hier 5 weken ben kijken ze me met grote ogen aan. 'Een wonderkind!' lijken ze te denken. Ik help ze dan maar uit de droom en vertel dat ik een kleine cursus heb gevolgd maar het blijft leuk! Heerlijk ook om in staat te zijn om wat met de patienten te praten.

Komende weken
De komende week loop ik mee met het Palliatieve team, dat is een team wat voornamelijk bij mensen thuis langsgaat maar ook op afdelingen. Palliatief is voornamelijk stervensbegleiding, het zo pijnloos en waardevol sterven als mogelijk is. Op oncologie heb ik met het team tot nu toe alleen maar positieve ervaringen. Het lijkt me moeilijk en heftig maar wat doen deze mensen goed werk. Na die week ga ik naar de Longafdeling, deze schijnt wat hectischer te zijn dan oncologie (maar net zo hectisch als m'n zomerstage? ik denk het niet). Ik hoop voort te kunnen borduren op alle positieve ervaringen tot nu toe. Ik ga ook hier grandioos veel van leren. Verder niet veel gepland, behalve wat sporten, sauna-en, me niet voor yoga verslapen en misschien een ijshockeywedstrijd bezoeken. Verdere plannen zijn in de maak!

Evaluatie oncologie
Vandaag was mijn laatste dag op oncologie. Mijn eind evaluatie was niets dan positief. Dat geeft een super goed gevoel, ik heb hier zoveel geleerd en gezien en ik heb het er grandioos naar mijn zin gehad. Ik kan nu bloedprikken, medicatie klaarmaken, subcutaan spuiten, infusen vervangen en noem maar op. Maar bovenal patienten helpen, inschatten wat ze nodig hebben en de verantwoordelijkheid op me nemen om alles omtrent een patient te regelen. Ze waren zo positief dat ik er een rood hoofd van kreeg. Er zijn natuurlijk altijd punten om te verbeteren en je bent als verpleegkundige nooit uitgeleerd maar alles was voldoende of goed en dat geeft vertrouwen. Ze vertelden me dat ik een goede verpleegkundige zou gaan worden, met een academische toekomst (wow klonk dat ff goed). Het afscheid was moeilijk, ik heb het er ontzettend naar mijn zin gehad. Helaas is het ook de gewoonte van de Zweden om te knuffelen (ben ik absoluut geen fan van) dus ik werd door iedereen tot ziens geknuffeld. Toch maar wat Merci-tjes en een kaartje achtergelaten voor deze lieve mensen.

Conclusie oncologie
Op deze afdeling heb ik veel geleerd en gezien, technische handelingen maar ook de zorg en vooral communicatie rondom een patient. Ik heb leed gezien dat niemand ooit zou moeten lijden en dat is frustrerend. Je wilt iemand helpen maar dat kan niet, patienten gaan dood en soms (zoals mij is overkomen) sterft er een in je armen. Dit is mega heftig maar aan de andere kant heb je ook het mooie. Heel veel patienten leven nog jaren lang, soms tientallen jaren en als ze sterven zijn de meesten oud en is het goed. De pijnbestrijding, de communicatie en de begleiding is geweldig, een waardiger afscheid is er niet. Patienten hier zijn niet depressief, ze genieten, maken grapjes en accepteren wat er is en komen gaat. Niet allemaal natuurlijk maar toch viel het me op hoe goedgezind de patienten zijn. Maarja, hoe zou ik verder willen leven na de diagnose kanker? Bij de pakken neer zitten? Of genieten, genieten van het leven zoals je dat nog nooit gedaan hebt. De ervaringen van deze afdeling en vooral ook alle positiviteit blijven me voor altijd bij. En het beste wat me bij zal blijven is: Hoe verschrikkelijk het leven soms ook is, de mensen maken het mooi.

Nondeju tis weer een heel boekwerk geworden! Maar ik maak hier ook zoveel mee!
Bedankt voor al jullie lieve en leuke berichtjes, geweldig om te lezen!! Volgende week meer! (of misschien minder)

Många vänliga hälsingar, krammar och pussar oftewel: veel vriendelijke groeten, knuffels en kusjes (ja ik weet het puss betekent kus! Bah!) xxxxx

p.s. Nieuwe foto's komen snel op http://noortje-lammers.magix.net